Media

Media Korea Utara adalah di bawah kawalan kerajaan. Perlembagaan Korea Utara memperuntukkan kebebasan bersuara dan akhbar, tetapi kerajaan telah melarang kebebasan yang diperuntukkan. Dalam laporan 2010, Wartawan tanpa Sempadan kedudukan kebebasan akhbar di Korea Utara sebagai 177 daripada 178, di atas itu sahaja Eritrea. Hanya berita yang memberi keuntungan kepada rejim dibenarkan, sementara berita yang meliputi masalah-masalah ekonomi dan politik di negara, dan kritikan asing kerajaan, adalah tidak dibenarkan. Media mengekalkan personaliti Kim Jong-il, kerap melaporkan aktiviti harian beliau. Pembekal berita utama kepada media di Korea Utara ialah Agensi Berita Pusat Korea.

Korea Utara mempunyai 12 akhbar-akhbar utama dan 20 berkala utama, semuanya berbeza-beza jangka masa dan semua yang disiarkan dalam Pyongyang. Surat khabar termasuk Rodong Simun, Joson Inmingun, Minju Choson, dan Rodongja Sinmum. Tiada media swasta wujud.

Telefon dan internet

Korea Utara mempunyai sistem telefon yang mencukupi, dengan 1,18 juta talian tetap yang disediakan pada tahun 2008. Walau bagaimanapun, kebanyakan telefon hanya dipasang untuk pegawai-pegawai kanan kerajaan. Seseorang yang mahukan telefon yang dipasang perlu mengisi borang yang menunjukkan kedudukan mereka, mengapa dia mahu telefon, dan bagaimana dia akan membayar untuk itu. Nombor telefon mudah alih di Pyongyang meningkat daripada 3,000 pada tahun 2002 kepada kira-kira 20,000 pada tahun 2004. Pada bulan Jun 2004, penggunaan telefon bimbit dilarang lagi. Larangan itu bertahan sehingga 2008, rangkaian 3G, Koryolink, dibina melalui usahasama dengan Orascom Telecom Holding, Mesir. Pada bulan Mei 2010, lebih daripada 120,000 Korea Utara memiliki telefon bimbit. Pada September 2010, bilangan pelanggan mencecah 301,000. Pada Ogos 2011, bilangan pelanggan telefon mudah alih telah meningkat kepada 660,000 pengguna. Menjelang bulan Disember 2011, bilangan pelanggan telah dilaporkan sebagai 900000.

Kafe Internet yang pertama di Korea Utara yang dibuka pada tahun 2002 sebagai satu usahasama dengan syarikat Internet Korea Selatan, Hoonnet. Korea Utara tidak mempunyai akses kepada rangkaian Internet global, tetapi disediakan di seluruh negara, Intranet awam perkhidmatan yang dipanggil Kwangmyong, yang mempunyai berita domestik, perkhidmatan e-mel, dan menapis maklumat daripada laman web asing.